Ik schrijf dit dagboek na terugkomst. Zo hoort het eigenlijk niet maar ik wil de eravringen graag met jullie delen.

Het thema van de reis was dit maal persoonlijke coaching in combinatie met vrijwilligerswerk. De coaching doet Commundo samen met Vijverberg Talentontwikkeling. Onze lokale partner is het bekende Sarvodaya. Voor het vrijwilligerswerk selecteert Sarvodaya altijd zelf een dorp waarvan de mensen zelf hebben aangegeven dat ze graag samen met een groep van Commundo aan de opbouw van het dorp willen werken. Het werd dezeeer het dorp Amuwala in het district Ratnapura. Het edelstenendistrict in het Zuiden van Sri Lanka. Het doel was samen met de dorpelingen een tweede verdieping op het nieuwe dorpshuis te bouwen en de irrigatiekanalen en weg te verbetern en schoon te maken. We zouden slapen bij de mensen thuis. Het concept is mij al bekend maar hoe zou het zijn in Amuwala. Hoe zouden we ontvangen worden, ongetwijfeld heel hartelijk maar hoe zou het echt zijn. En hoe zou de groep erop reageren? Natuurlijk had in ze in nederland al een beteje proberen voor te bereiden maar het is zo moeilijk om verwachtingen te managen. En hoe zou het met mark gaan in den vreemde. Zou hij in alle flexibiliteit zijn werk goed kunnen doen?

Mark Vijverberg en ik waren 2 dagen voor aanvang van de groep al aanwezig om het programma nog een keer met Bandula door te spreken en te acclimatiseren. Voor mij ook een leuke kans om bij te praten met Dies Kannegieter van Lucky Bus dat het vervoer en hotels organiseert. Veel oude bekenden dus.

De groep was meteen na aankomst al vol energie terwijl ze toch de hele nacht niet hadden geslapen. Meteen op de catamaran en naar de massage. Iedereen moest bekennen dat dit de eerste ervaring was... het totale lolaten dat je ervaart terwijl je in je nakie ligt. Een van de dame svan de groep was al meteen in de weer met een lokaal vissersvrouwtje. Dat leverde ook een dilemma op moet je mensen nu wel of niet iets geven?

Langzaam daalden we af in het nivo van luxe. We verleven na een hotelnacht in het hostel van Sarvodaya. Daar ook de eerste met de hand te eten curries en veel info en meditatie. De groep had een indrukwekkende teamsessie en alle deelnemrs kwamen ook aan de beurt voor een persoonlijke sessie.

Na dag 3 ' mochten' we naar het dorp. De groep wilde aan de slag. De ontavngst was zoals door mij verwacht. Het hele dorp in het net en met dans en ang en bloemen werden we onthaald. Je voelt je soms net de konigin. Wat mij betreft is het zo gewoon mogelijk mee om proberen te gaan met veel respect en vooral keep smiling.
De kennsimaking met de gastgezinnen was voor sommigen heel erg slikken. Het commundocatieprobleem, de basic kamers, de ander kijk op schoonhouden, de enorme mooie paradiselijke omgeving, het eten nu echt met de hand en de toiletten... De volgende ochtend hadden een paar mensen het best zwaar.

Het wennen ging snel en na dag 1 zate er al een rij van 8 lagen op het centrum.
Het werd een aaneenschakeling van hoogtepunten, heel veel contact met het hele dorp en ontvangsten waar de koningin hier nog wat van kan leren. En alle emoties, gevoelens en gedachten werden vervolgens genoteerd in de zwarte boekjes en besproken in sessie met Mark. De groep kende elkaar al goed en was dus in staat om professioneel feed back op elkaar te geven. Sommige onderwerpen waren al eerder aan de orde geweest in Nl hetgeen een enkeling niet aansprak maar in andere omstandigheden leidde dit voor de meesten toch tot ander of nieuwe inzichten.

Na een week was de groep ingeburgerd. Als je door het dorp liep hoorde je regelmatig je naam roepen en dans tond er weer een horde kids te zwaaien.

Na een weekendje relaxen en relativeren kon week 2 beginnen.

Ik heb de groep de tweede week losgelaten en ben andere projecten gan bezoeken en mijn familietje aan de kust.

Wat mij betreft was de reis meer dan geslaagd. De groep heeft zich top aangepast en heel veel kunnen realiseren. Binnekort gaan we evaluaren en dan ben ik heel benieuwd wat er is blijven hangen.